"Açlık" filmini aslında iki hafta önce izledim. Ancak bir türlü elim klavyeye gitmedi. Filmanalizi grubuyla tartıştıktan sonra yazarım dedim. Dün onlarla da film dışında herşeyi tartışınca, filmin etkisi kaybolmadan ( uzun süre kaybolucak gibi değil aslında) bir kaç birşey yazim dedim.
Film, IRA örgütüne bağlı mahkumların, İngiliz hapishanesinde görmüş oldukları işkence ve örgüt üyelerinin bu işkencelere karşı yapmış oldukları eylemler üzerine. Film 3 ana bölümden oluşuyor. İlk bölümde hapishane gardiyanın sıradan bir günü ve yaralı ellerini sıcak suya koyması ( sonradan bu yaraların nasıl oluştuğunuı öğreniyoruz), ikinci bölümde hapishaneye ilk giren mahkumun yaşadıklarını ve son bölümde ise Bobby Sands'ın açlık grevi kararı ve bu grevi gerçekleştirirken vücudun da yaşamış olduğu değişimler gösteriliyor.
İlk iki bölümde ne kadar az diyalog olsa da görüntüler sert olduğu için buna gerek kalmıyor. Benim için filmin en can alıcı kısmı ise, Bobby ile bir zamanlar aynı sebeplerden hapis yatmış olan rahiple arasında geçen 17 dakikalık diyalogtur. Bobby burada neden açlık grevini yapmak istediğini, küçükken yaşadığı olayla birlikte anlatarak rahibi ikna etm
eye çalışıyor. Rahip de bunun açlık greviyle çözülemeycek birşey olduğu konusunda onu ikna etmeye çalışıyor. Ancak Bobby açlık grevini tercih ediyor ve İngiliz hükümetine daha önce yapmış oldukları eylemlerdeki gibi, bedenlerinin hakimiyetinin kendilerinde olduğu mesajını vermeye çalışıyor.
Bobby'nin 66 günlük açlık grevinde hayatını kaybederken, çocukluğuna gönderme yapması çok
güzeldi. Her şeyin başladığı nokta orasıydı aslında. Zaten açılık grevi gibi, ölüm orucu yada intihar bombacısı gibi eylemleri gerçekleştirebilecek insanlar hayatlarında bir takım travma yada ciddi kırılma noktaları yaşayan insalardır. Dolayısıyla Bobby ile rahip her ne kadar aynı tarafta olsalarda birbirlerini ikna edememelerinin sebebi bundandır.
Film ne kadar sert görüntüler içerse de görülmesi gerekir. (üstelikde tamamen gerçek) Kim haklı kim haksız tartışması oluşturmadan tamamen tarafsız bir film.
(Biterken Çalan: The Nice - Bonnie K)
Film, IRA örgütüne bağlı mahkumların, İngiliz hapishanesinde görmüş oldukları işkence ve örgüt üyelerinin bu işkencelere karşı yapmış oldukları eylemler üzerine. Film 3 ana bölümden oluşuyor. İlk bölümde hapishane gardiyanın sıradan bir günü ve yaralı ellerini sıcak suya koyması ( sonradan bu yaraların nasıl oluştuğunuı öğreniyoruz), ikinci bölümde hapishaneye ilk giren mahkumun yaşadıklarını ve son bölümde ise Bobby Sands'ın açlık grevi kararı ve bu grevi gerçekleştirirken vücudun da yaşamış olduğu değişimler gösteriliyor.
İlk iki bölümde ne kadar az diyalog olsa da görüntüler sert olduğu için buna gerek kalmıyor. Benim için filmin en can alıcı kısmı ise, Bobby ile bir zamanlar aynı sebeplerden hapis yatmış olan rahiple arasında geçen 17 dakikalık diyalogtur. Bobby burada neden açlık grevini yapmak istediğini, küçükken yaşadığı olayla birlikte anlatarak rahibi ikna etm
eye çalışıyor. Rahip de bunun açlık greviyle çözülemeycek birşey olduğu konusunda onu ikna etmeye çalışıyor. Ancak Bobby açlık grevini tercih ediyor ve İngiliz hükümetine daha önce yapmış oldukları eylemlerdeki gibi, bedenlerinin hakimiyetinin kendilerinde olduğu mesajını vermeye çalışıyor.Bobby'nin 66 günlük açlık grevinde hayatını kaybederken, çocukluğuna gönderme yapması çok
güzeldi. Her şeyin başladığı nokta orasıydı aslında. Zaten açılık grevi gibi, ölüm orucu yada intihar bombacısı gibi eylemleri gerçekleştirebilecek insanlar hayatlarında bir takım travma yada ciddi kırılma noktaları yaşayan insalardır. Dolayısıyla Bobby ile rahip her ne kadar aynı tarafta olsalarda birbirlerini ikna edememelerinin sebebi bundandır.Film ne kadar sert görüntüler içerse de görülmesi gerekir. (üstelikde tamamen gerçek) Kim haklı kim haksız tartışması oluşturmadan tamamen tarafsız bir film.
(Biterken Çalan: The Nice - Bonnie K)
1 yorum:
Bu yorumdan sonra izlememek bile bile guzel filimi kacirmak olur. Sagol.
Yorum Gönder